مشاعره مشاعره با حرف " م "

[اورانوس]

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محسب داند که من این کار‌ها کمتر کنم
من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم

 

[pen lady]

ما بی غمان مسـ*ـت دل از دست داده ایم
همراز عشق و همنفس جام باده ایم
بر ما بسی کمان ملامت کشیده اند
تا کار خود ز ابروی جانان گشاده ایم

 

[پایان]

من آن توام
مرا به من باز مده

 

[pen lady]

میساخت چو صبح لاله گون رنگ هوا
با توبه‌ی من داشت نمک جنگ هوا
هر لکه‌ی ابرم چو عزائم خوانی
در شیشه پری کرد ز نیرنگ هوا

 

[ill_mah]

من به یک کـوهِ پُر از درد شباهت دارم
از دلِ خسته ی خود قصدِ عیادت دارم

بر لبم مُهرِ سکوت است ولۍدر دلِ خود
من از این غصه و این درد روایت دارم

هر دَم از خانـهٔ من بـوی غـزل می آید
بس که ازماهِ رُخت شرح وحکایت دارم

مدتی هست کـه ما فاصله داریم ز هم
من ازین فاصله هاسخت شکایت دارم

بینِ مـا پُـر شده از قصه ی تکراریِ غم
من بـه یک بوسه و لبخند قناعت دارم

بعـدِ یک عمـر پـریشـانیِ دل فهمیدم
من بـه چشمـانِ سیـاهِ تو ارادت دارم

سوختم از غمِ بۍمهری ات اما چه کنم
من به مهمانیِ چشمانِ تو عادت دارم)

 

[vian]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حالِ هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست​

 

[ill_mah]

من در دستهای تو
زندگی میکنم
وقتی دکمه پیراهنت را می بندی؛
در قلب تو میزنم
وقتی دست در جیب سمت چپ پیراهنت می بری
و بعد خانه میکنم
در چهاردیواری امن خیال شانه ات...
من
در چشمهای تو نشسته ام
وقتی به لانه خالی پرنده ها
زل میزنی...
در پاهای تو ،
قدم میزند تپش هایم
وقتی که
کوچه میزند زیر باران...
اینحا ،
کنار خودم
چقدر خالی ست جای من!

 

[Tara Motlagh]

مرا از تو رهایی نیست تا در پرده‌های جان
شباشب با خیالم طرحِ چشمانِ تو می‌ریزم

 

[ill_mah]

میروی اما غمت انگار میخواهد بماند
خاطرت با بالش نمدار میخواهد بماند

در گلوی خسته ام کِز کرده دلتنگی ندیدی
بغض مانند طناب دار میخواهد بماند

دردها را خط کشیدم از دلِ هر صفحه اما
شعر تنهاییِ لاکردار میخواهد بماند

کُفری ام از حکمت و تقدیر و اصلا هرچه باشد
روزگارم بی تو حسرت بار میخواهد بماند

سقف دل می ریخت هرشب با غم دیوانگی ها
حیف دل در زیراین آوار میخواهد بماند

سیب ممنوعی برایم ، از بهشتت میروم من
قصه ی آدم که با تکرار میخواهد بماند!

 

[ill_mah]

من آن درسم که روزِ امتحانش را نمی دانی
همان آهنگِ زیبا که زبانش را نمی دانی

مرا حل کرده ای،پاسخ بدست آورده ای اما
از این ارقامِ طولانی،یکانش را نمی دانی

نمازی بود در شهری میان راه دلبستن
وضو داری ولی وقتِ اذانش را نمی دانی

به خاطر داشتی من را شبیهِ شعری از حافظ
که ترکیبِ درستِ واژگانش را نمیدانی...