مشاعره یک دوبیتی بگو

[مژگان سلاجقه]

در سکوت تن این خانه تو را می خواهم
روی آرامش یک شانه تو را می خواهم
شعرم از جنس غروب است و پر از تنهایی
کنج آن کلبه ی ویرانه تو را می خواهم

 

[مژگان سلاجقه]

سوختم آب شدم ریختم از داغ خودم
مثل رقصیدن پروانه تو را میخواهم
توی این شهر اگر مسـ*ـت نباشم چه کنم
مثل هر عاشق دیوانه تو را میخواهم

 

[مژگان سلاجقه]

غم به روی سر من سایه کشیده ست ولی
دام بردار که بی دانه تو را می خواهم

 

[مژگان سلاجقه]

روز و شب در تن تنهایی خود می رقصم
توی این شهر غریبانه تو را می خواهم
از من خسته گریزان شده حتی دل من
با " پرستش " شده بیگانه تو را می خواهم

 

[مژگان سلاجقه]

در مزرعــه‌ی چــــــشم تو آرام چریدم
اندازه ی لب های تو من بوسه خریدم
در حـیرت صحرای صفایم که نبودی
از دامنه ی تند و پر از صخره پریدم

 

[مژگان سلاجقه]

ناقوس شقایق همه نوع زنگ صدا داشت
هیهات از این خـــــاطره هایی که شنیدم
این طرح فراق از خطر زهر و وفا بود
ای وای خـدایا چه شـــد از پای بریدم

 

[مژگان سلاجقه]

چشمان خمارت چه شده، یا چه شنیده
در خشت چه دیــده که در آیینه ندیدم
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

 

[مژگان سلاجقه]

مستانه می از لعل و طلا را طلبیــدی
من سیمی از این تار و طـلاها نتنیدم
من در کش و قوس و قزحم ای گل نرگس
دیـــباچه‌ی هـــفت رنگ تویی، دیر رسیدم
"مصطفی خسروی"

 

[Aydin]

دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت


پروانهٔ مستمند را شمع نسوخت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت

 

[matieh]

به هوش بودم از اول که دل به ک.س نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم