دلنوشته [دلنوشته دلتنگی]اثر م.م.ر(shahbaz)کاربر انجمن رمان بوک

[Shahbaz]

جمعه‌ها بیشتر دلم هوایت را می‌کند؛

انگار میزان دلتنگی در این روز سر به فلک می‌زند،

از غروب‌هایش دیگر نگویم که به شدت تنهایی‌ام را به رخ می‌کشد.

دلم در جمعه بیشتر تنگِ حضورت می‌شود،

تنگِ نگاهت

تنگِ آغوشت

تنگِ عطرِ وجودت،

جمعه‌ها مرا بیشتر یاد کن، انرژی يادآوري‌ات، دلِ مرا گرم خواهد کرد... .

 

[Shahbaz]

چرا آمدی؟

پایت زخم می‌شود.

داری روی خرده‌های شکسته‌ی قلبِ من پا می‌گذاری؛ سوزشش را نمی‌فهمی؟

من طاقتِ زخم خوردنِ تو را ندارم.

بی‌سر و صدا برگرد...

 

[Shahbaz]

در حالِ شکفتن هستم، چون غنچه‌ای که در بهار گلبرگ‌هایش را به خودنمایی می‌نشاند.

چون کرم ابریشم که از پیله درآمده، پروانه‌ی وجودی خویش را به عالم نمایان می‌کند.

در حال تحولم و از این‌همه تغییر در خود راضی هستم، چرا که از آن آدمِ نادانی که در جستجوی محبتِ تو به هر ریسمانی چنگ زده و به هیچ رسیدم، فاصله گرفته و به قلبِ خود متکی شدم. من به چیزی که تبدیل شدم، به خود می‌بالم.

 

[Shahbaz]

شکایتِ تو را نزد چه کسی ببرم؟!

آن‌گونه که با غرور و نخوت سخنِ کسی را پذیرا نیستی و روی عملکرد خود مصمم هستی!

باشد، دوباره بشکن! چینی بند‌زده، ترسی برای دوباره شکستن ندارد، چون امیدی برای برگشت به حال و روزِ اولیه‌اش را ندارد؛ اما باعث نمی‌شود شاکی نباشم، شکایتِ تو را پیشِ معبودم خواهم برد.

من هم خدایی دارم... .

 

[Shahbaz]

وقتی که این‌گونه از چشمانم افتادی، دیگر چگونه انتظارِ بازگشت به جایگاه اولیه‌ات در قلبم را داری؟!

به نظرت می‌توانم اهانت‌هایی را که بر من روا داشتی، بدین سان راحت ببخشم و فراموش کنم؟!

شاید به قلب مهربانِ من بیش از اندازه اعتقاد داری؛ اما بدان برای تعدادی از اشخاصِ زندگی‌ام، درِ قلبِ بخشنده را بسته و درِ عقلِ حسابگرم را گشوده‌ام.

تو نیز از این به بعد در دسته‌ی آن اشخاص قرار خواهی گرفت!

 

[Shahbaz]

هر چیزی در دنیا می‌تواند تغییر کند؛ اما هیچ کدام نمی‌تواند خاطراتِ گذشته را تغییر دهد.

وقتی دل، مبتلای خاطراتی شده که دیگر تکرار نمی‌شود.

او رفت، ولی خاطراتش را بر جای گذاشت. آن‌ها بر دل و فکرم شلاق می‌زنند.

کاش هر ک.س که می‌رفت، خاطراتش را نیز در کیف گذاشته و با خود می‌برد.

کاش کسی دلتنگ خاطراتِ دیگری نمی‌شد.

تنها می‌توانم چشمانم را ببندم تا روح از جسمم فاصله بگیرد. روحم، خاطراتِ گذشته را لمس می‌کند و دوباره به قفسِ خود بر می‌گردد، تا مجدد تنگ شود از دلتنگی!